Geçmesin geri gelen o mektubun yarası...
Geçmesin geri gelen o mektubun yarası,
Selim Pusat sorgusu,bir mektebin sırası,
Yurt olmaya yetmesin iki kutbun arası,
Atam’a süngülerim, kılıçlarım yar olsun,
“Vaktiyle bir Atsız varmış”, var olsun!
Hüseyin Nihal Atsız'ı çok sever, sayarım. Bu kitabını okumayı sürekli ertelemiştim. Sanırım hep doğru zamanı beklemişim bilmeden. Kitap bitince inceleme yazmayı çok istedim fakat kelimelerin anlamını yitirdiğini düşünüyorum. Şunu biliyorum kesinlikle okunması gereken, okumaya değer nadir kitaplardan birisi. Hüseyin Nihal Atsız 'a hayranlığım kat kat arttı. Edebiyata farklı bir soluk getirmiş. Ruh betimlemeleri insanı istemeden o ruh haline sokuyor. Ya da ben o ruh halindeyim o yüzden bu kadar derinden hissettim bilmiyorum. Olay örgüsü sıkıcı değil bazı yerler durgun ilerlerken birden heyecanlanıyor, acaba ne olacak hissi sarıyor içinizi. Onun dışında hafif hafif tarihi dokunuşları, Türkler için neredeyse kutsal olan askerlikten bahsedişi müthişti. Her döneme uyan ve taşı gediğine koyan sözlerine diyecek lafım yok. Ah en önemlisi aşk! Aşk kavramına bir de Hüseyin Nihal Atsız 'ın gözünden bakın derim. Aşkı Selim Pusat'ın kalbinde buluyorsunuz. O meşhur Geri Gelen Mektup şiirini bu defa daha farklı okuyorsunuz. Hele o mahkeme bölümü... Bu bölüm yüzünden; kitabın bir edebi eser olduğunu unutup din üzerinden karalama yapanları gördüm. Üzücü. Öyle muhteşem bir kafayla yazılmış bir bölüme böyle basit yorumlar yakışmamış. Biraz daha objektif bakılması gerekir diye düşünüyorum.
Tüm bunları bir kenara bırakacak olursam; her bir satırı her bir bölümüyle kaliteli bir eser olan 
Ruh Adam 'ı bitirdiğinizde sizi boş duvara saatlerce baktırıp, düşündürecek...
Ve uzun süre etkisinden çıkamayacaksınız.
Okuyacak herkese keyifli okumalar dilerim..
·
3 artı 1'leme
·505 görüntüleme
Hüseyin Nihal Atsız atandığı okulda meslektaşı bir kadın dikkatini çeker, yeşil gözleri vardır. Hüseyin Nihal o zamana kadar hiç bir kadına ilgi duymamışken gün geçtikçe bu kadına kendini kaptırır ve en sonunda kendiyle mücadeleler sonucunda açılmaya karar verir. Bir şiir yazar ve sevdiği kadının dolabına koyar. Sevdiği kadın ise zarfı bulduğunda Nihal Atsız'dan olduğunu anlayarak, zarfı açmadan, mektupta ne olduğunu merak etmeden, olduğu gibi Nihal Atsız'a geri verir. Atsız sonraları çıkardığı şiir kitabında bu şiire "GERİ GELEN MEKTUP" ismini koyarak yayınlar. O yeşil gözlü kadın ise Hüseyin Nihal ile mezara kadar bir sır olarak gider.
Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse
Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan
Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.