Bir gün oğlunu sesledi:
“Benim ömrüm azalmıştır, oğul! Benim sana vasiyetim şudur ki baba mesleğini bırakma. Sana iyilik de kötülük de, ün de şan da, baba mesleğinden gelecektir. Ölüm de yaşamak da baba mesleğinden gelecektir. Bu topraklar bir daha ihya olamaz. Bu bizim topraklar çürüdü. Kendine git daha güzel bir diyar bul, orada daha güzel atlar yetiştir. Kula kul olma, kulun emrine girme. Girersen, bil ki başına büyük belalar gelecektir. Kendi başına buyruk ol. Dünyayı güzel atlarla donatmaya devam et.”
Yusuf:
“Emrin baş üstüne baba. Başım üstüne. Kendi başıma buyruk olacağım, dünyayı güzel atlarla donatacağım,” dedi, babasına söz verdi.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.