iki cihan mutluluğunu kazandıran şey ilmimizle âmil olmamızdır.
Bir gün İmâm-ı Azam: “Şükürler olsun bunca vakit geçti, nihayet ilmin esaslarını öğrenebildin." deyince, "Başka öğrenecek ne var ki?" diye sorar. İmâm-ı Azam: "En önemli ve iki cihan mutluluğunu kazandıran şey ilmimizle âmil olmamızdır." deyince ilimden irfana geçme gereğini hissetti.
Sayfa 28 - Yorumda
·
28 görüntüleme
Tasavvufun önderlerinden diğer birisi Dâvûd-ı Tâî'dir. Ön- celeri fıkıh ve ilim ile meşgul oldu. İmâm-ı Azam Ebû Hanîfe hazretleriyle sohbet etti. Bir gün İmâm-ı Azam: “Şükürler olsun bunca vakit geçti, nihayet ilmin esaslarını öğrenebildin." deyin- ce, "Başka öğrenecek ne var ki?" diye sorar. İmâm-ı Azam: "En önemli ve iki cihan mutluluğunu kazandıran şey ilmimizle âmil olmamızdır." deyince ilimden irfana geçme gereğini hissetti. Ha- bîb-i Acemî'ye intisab etti. Hârûn Reşîd'in ve devlet yöneticile- rinin kendisine gönderdiği hediyeleri reddederdi. 781'de vefat etti. Kabri Bağdat'tadır. Kırk sene sürekli oruç tuttuğu söylenir. Bu hâlinden ailesini haberdar etmemiştir. Çünkü her gün sabah-Habîb-i Acemî'ye intisab etti. Hârûn Reşîd'in ve devlet yöneticile- rinin kendisine gönderdiği hediyeleri reddederdi. 781'de vefat etti. Kabri Bağdat'tadır. Kırk sene sürekli oruç tuttuğu söylenir. Bu hâlinden ailesini haberdar etmemiştir. Çünkü her gün sabahları evinden çıkarken öğle yemeğini beraber alıp, götürür, ken- disi yemez, yolda fakirlere dağıtırmış.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.