Gerçekliğin acı pençesinde,
Izdırabın sessizliğinde boğuluyorum.
Kimi, beni duymak için dibime giriyor,
Avaz avaz bağırsamda,
Suskun çığlıklarım duyulmuyor.
Gözlerim, kara toprağın üstünde,
Kan dikenlerinin sardığı arpa ciceği gibi.
Titrek, yorgun, korkmuş, ve bıkmış...
Benliğim bağlı uçurumdaki ağaca.
Hayır! İnkâr ediyorum idâmı.
Yaşayacak çok gün var derdi,
Bir yaşlı anı...