çok şeyi unuttum, camilla! rüzgar aldı götürdü,
fırlatılmış güller, gürültü ile üşüşen güller,
dans ediyorum, solgun, yitik zambaklarını
aklımdan silmek için. ama perişandım,
ve eski bir tutku ile esrik,
evet, sürekli, çünkü uzundu dans;
sadıktım sana, camilla, kendi tarzımda.
—arturo bandini
“O denli yaraladılar ki beni,
