Juan Jerez'in solgun yüzünde hareketli bir hayata duyduğu özlem ve büyük insanların günlük işlerle ya da kaderin ufak tefek dayatmalarıyla azalan aydınlığı vardı. Gözlerindeki çaresiz bakış, bir mezarın güneş ışığıyla aydınlanması gibi, sadece büyük bir iyilik yaparken ya da önemli bir hedef uğruna çalışırken değişiyordu.
Sayfa 18Kitabı okudu
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.