Psikoloji yalnızca yabancılaşmanın dilini konuşabildiği için, yalnızca insanın eleştirisi veya kendi kendinin eleştirisi içinde mümkündür. Doğası gereği her zaman yol kavşağındadır: aşk ile ölümün, gece ile gündüzün, şeylerin zamandışı tekrarı ile koşuşturan mevsimlerin acelesinin birbirlerine paylaşımsız bir şekilde ait oldukları uç noktaya kadar insanın negatifliğini derinleştirmek -ve çekiç darbeleriyle felsefe yaparak bitirmek-. Veya bitmez tükenmez ele alışlar; özne ile nesnenin, iç ile dışın, yaşanmış ile bilginin uyarlaması oyununa hazırlamak.