Evde kimsenin olmadığı şu dakikalarda zifiri karanlıkta tek başıma oturabildiğimi az önce farkettim.
Sanırım artık ultra büyüdük :d
Hatırlıyorum da küçükken dolabın kapaklarını içinden birşey çıkar korkusuyla mutlaka tamamen kapatırdım. :D Asılı montları düzeltirdim. Uzaktan bakınca hayalet gibi gözüküyorlardı çünkü. Şimdi hayalet gördün de nasıl benzetiyorsun da demeyin snsnsnsns.
Ya bir farkundaluk kazandım az önce kendimle alakalı. Büyümek iyi birşey mi ona pek karar veremedim fakat çocuk kalmakta istemezdim herhalde..