hayatımın o kadar kötü bi evresindeyim ki SŞMDPANDPAMDŞAÖSŞ cidden çok garip bi yıl oluyo..
babamın kanser olmasıyla hayatımız bi anda degisti babamla anlasamasak bile o kadar cok özledim ki bide onu öyle görmek beni ağlatıyo
sonra annem hep hastanede olduğu için onu da özlüyorum o bana psikolojik açıdan asırı destek oluyordu(böyle saçma sapan seyleri takma kafana valla döverim diyordu asırı rahatlıyodum xüwmdüqndğqms)
ondan sonra onsuz yapamam dediğim kisi hayatımdan çıktı ve yine onsuz asla yapamam dediğim bi kisi hayatıma girdi
bazı arkadaslarımın gercek arkadasım olmadığını anladım(galiba hepsi)
psikolojik açıdan asırı yıpratıcı bi yıl oluyo anlayacağınız