İki yıl önce karnımda bebeğimle kalbim yerinden çıkacakmış gibi girdiğim baba evimden, iki yılın sonunda ayrılırken, kalbim yerinde yoktu.
...
Bildiğim, bir daha yerine hiç gelmedi. Kendi evime, göğüskafesi boş, kucağı dolu, annesiz bir anne olarak döndüm. Acıdan öleceğimi sanmıştım. Ölmedim. Zamanla ağlamamayı, sızlanmamayı, anne olmayı, annem gibi anne olmayı öğrendim. Bugün Eda'nın onuncu yaş günü. Büyüdü. Büyüdük...
Sayfa 156 - Doğan Kitap 20. BaskıKitabı okudu
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.