Anılarda Dolaşmak
Biraz 
Marcel Proust, biraz 
Bilge Karasu'yu gördüm bu kitapta. Fakat bu iki yazardan da farklı bir tarzı var Rilke'in. Bu kitap, roman olarak nitelendirilse de anı ya da günlük olarak ele almak daha doğru bence. En azından bu türlere daha yakın kesinlikle. Anlatılanlar birbirinden bağımsız. Yazarın etrafında olup bitenlerle ilgili duyguları ve betimlemeleri yoğun. Bahsettiği bağlamlar kapsamlı sunulmadığı için de okurken sıktı beni. Özellikle de çevresindeki çeşitli insanları anlattığı yerleri tıpkı Proust'un sosyeteyi usanmadan, uzun uzun anlatmasına benzettim. Bu yüzden o kısımlar hakkında olumlu bir yorum yapamayacağım. Ancak bazı kısımlar hoştu. Felsefe ve edebiyatın iç içe geçtiği güzel cümleler vardı. En güzel bulduklarımı alıntıladım. Buraya da bırakıyorum:
#236768251 (Kitapta beni en etkileyen kısım burası oldu)
#236765148
#236904969
#236983544
Kitapta genel olarak yazarın hatırından geçenler, ölüm, aşk ve Tanrı'ya dair düşünceleri yer alıyor. Özellikle kitabın başlarında, hastalık sürecinde etrafında olup bitenlere dair gözlemlerini, duygu ve düşüncelerini okuyoruz.
Kitap başlarda iyi ilerlerken devam ettikçe benim için anlaşılmaz bir hal aldı. Yazarın iç dünyası çok karmaşık geldi bana. Bahsettiği şeyler kadar anlatım biçimi de girift. Sanki doğrudan anlatsa anlayacakmışım da özellikle olabildiğince dolandırıyormuş gibi lafı. Olayları kesinlikle çok farklı bir yönden görüyor. Kafamın uyuşması da zor oldu bu yüzden. Bu dolaycılığı muhtemelen şair olmasından kaynaklı ve daha sezgisel bir pencereden baktığı yerleri mantıka uygun bir biçimde anlamlandırmaya çalışmak yanlış olabilir. Bu nedenle kitaba ne çok iyi ne çok kötü diyebiliyorum. Ama benim roman anlayışımla hiç örtüşmedi.
·
54 görüntüleme
Yazarla tanışmamı önerdiği için 
Sevgican'a yeniden teşekkürler 🪻 Pek benim tarzım olmasa da farklı bir kafaya girip çıkmış oldum😄
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.