"Bir insan işte ölüyor mu diyorsunuz? Belki çok uzun yaşayacaktır. Bir millet yok olmada mıdır sanıyorsunuz? Belki ebedi olmak için tekrar canlanacaktır. Bütün insanlık kapkara bir batağa gömüldü ve işte boğuluyor mu diyorsunuz? Belki beklenmedik bir anda doğan güneşle yeniden ayaklanacaktır. Ölen şeyleri dirilten bunca ışık, tekrar tekrar aleme dolup taşan bunca hayat bizi uyarmadıysa bu, rahmetten kaçtığımız içindir. Görüşümüzün rahmet, konuşmamızın rahmet, düşünmenin de rahmet olduğunu anlamak için tekrar tekrar kabirden çıkıp gelmemiz mi lazım? Merhametle aşkın da rahmet olduğunu, hem de Rabbin elinden çıktığı gibi rahmet olduğunu anlamadıktan sonra kabirden dünyaya dönüp gelişler de faydasız olacaktır. Rahmet, Allah'ın bize çevrilmiş yüzüdür; biz O'nu rahmetinde görürüz. Allah'ın bir de eşya halinde bölünmemiş, bütün halindeki varlıkta görünüşü vardır. O'nun her şeye serpilen rahmette görünüşü bir lütuftur, varlıkta görünüşü ise ağır bir denemedir. O herkesin karı değildir. O'nun eşyada görülen rahmetin tasdikidir. Dua ise daha fazlasının ümitle yine O'ndan dilenmesidir."
Sayfa 126Kitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.