Yalnız, beni öldürürseniz
kötülüklerim gene gizli kalacak. Onları bir sır gibi mezara
götüreceğim: gene aldatacağım sizleri. Gelin, hep birlikte,
önce yaşarken öldürelim beni. Aklıma geldiği zaman bile
ürperdiğim yaşantılarımı ortaya koyalım: didik didik edelim. Ondan sonra ölümün bir anlamı olur benim için. Sizin
de işinize yarar: benim gibilerden sakınırsınız bundan sonra. Hayır işinize yaramaz. Ortalıkta dolaşmanızdan, pek zarar görmüş bir durumunuz sezilmiyor. Belki de gizli gizli
zehirlemişimdir sizleri. Gelin, hep birlikte yapalım şu işi:
acımasız, soğukkanlı. Bu arada ben de bu kuru analize bir
renk getirmek için, son günlerimi, “Selim Işık’ın İnhitatı”nı
sahneye koyayım. Yalnız, bu işi yaparken “sense of humour”u gözden kaybetmeyelim. Durmadan sızlanıp durursam,
beni yemenin tadı kalmaz. Çiğ çiğ yenen bir şeyin, ne bileyim mesela bir deniz böceğinin, tam ağzınıza attığınız sırada bağırdığını düşünün: insanda iştah kalır mı? Bu nedenle,
becerebildiğim kadar tatlı davranmaya çalışacağım. Bu, benim de işime geliyor. Neden mi? Zamanla anlarsınız, bir
başlayalım da.
Sayfa 595Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.