İçimde uzun zamandır birikmiş, dilimin ucuna gelip gelip geri dönmüş cümlelerin duyulmak için bu akşamı beklemiş olması epey münasebetsiz bir rastlantı, tamam, kabul ediyorum ama elimde bundan daha başka bir tarih yok, çünkü olmamalı, buna inanmak istiyorum. Bu geceden başka bir gece yok. Hem ona iyilik yaptım, diyorum. Annesinin geniş kanatlarının altında, doğduğu günden bu yana pamuklara sarılmış, öpülüp koklanmış, büyümesine hiç gerek olmamış, büyümesi ondan hiç istenmemiş, hiç düşünmemiş, ne zaman düşecek gibi olsa altına dünyanın en yumuşak minderleri serilmiş, ne zaman yuvadan uçmak istese bu boş hevesten derhal bir yolu bulunup vazgeçirilmiş, kırk dört yaşında bir insan yavrusu için bundan daha iyi özgürleşme vesilesi mi olur canım, diyorum.
Bana da oldu kaç defa. Öldüm mü, ölmedim. O da ölmeyecek. De ki öldü, o vakit küllerinden doğacak. Sıklıkla öyle olur çünkü.
Beni hâlâ sevdiğini sanıyor. Oysa artık sadece bir yaslanma olasılığıyım onun için. Dengesini kaybettiğinde elini boşluğa uzatıp da tutunuverdiği ilk şey. Artık kimsenin düşeyazarken tutunuverdiği bir şey olmak istemiyorum.
Bu his merdivenleri inmem için arkamdan bir el gibi itiyor beni. Kum torbalarını attıkça hafifleyen bir balonum sanki, her basamakta biraz daha iniyor, indikçe yükseliyorum.
Ben senin annen değilim. Ben senin annen değilim. Ben kimsenin annesi değilim.
Sayfa 40Kitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.