Evet, belki de saçmalıyordum. Tebessüme gönül indirmeyecek kadar huysuz, korku bahanesine sığınıp kimseyle sahiden yakınlaşmaya tenezzül etmeyecek kadar şımarıktım sadece. Dünyayı beğenmeyecek, minicik bir anlamı ondan esirgeyecek kadar. Kendimi çok beğendiğimden değil; aksine, hiç beğenmediğimden. Bir başkasının sevgisini anlamsız bulmam da, yine kendimde sevecek bir yön göremeyişimden. Ama tabii bütün bunların da önemi yoktu. Hayata anlam aramayı, bulamadığım yerde bizzat kendim zerke çalışmayı çoktan bırakmıştım.
Sayfa 63 - Hep Kitap
1 artı 1'leme
·22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.