Beklenmedik bir son
Kitabı henüz bitirdim. Sevmekle hoşlanmamak arasında kaldım. Anlayamıyorum kendimi. İlk okumaya başladığımda bir türlü sevemedim. Çok bunalarak okudum, kendimi okumak için zorladım. Ama şimdi bitirince de diyorum ki ' iyiki okumuşum'. Hem sevmeyip hem iyiki nasıl oluyor?
Neden pes etmedim? Çünkü uzun zamandır kitap okuyamıyordum. Bir iki yıl süre kadar oldu neredeyse. Kendime '' Şımarıklık yapma, eline al oku ve bitir, naz yapma, mırın kırın etme.'' diye diye bitirdim. Kendimle inatlaştım. Sanki kendime verdiğim bir ödevmiş gibi okudum.
Ben de çoğu okur gibi 
José Saramago yu 
Körlük kitabıyla tanıdım. Herkes gibi ben de çok sevdim ve bu yazar okunur deyip araştırıp dört beş kitabını daha aldım. İkinci okuduğum kitap 
Bilinmeyen Adanın Öyküsü de çok çok güzel bir kitaptı. Sıra büyük bir hevesle kitaplığında beklettiğim 
Görmek kitabına gelmişti.
Yazarın tarzı haline gelmiş, olmayan noktalar, bitmeyen cümleler okumanızı zorlaştırıyor ilk zamanda ama alışınca kurallı kitaplara göre daha hızlı ilerliyor.
Yazarımız zaten kitaplarını yazarken kahramanlarına isim vermiyor. Gözlüklü kadın, polis memuru gibi sıfatlarla kahramanları biliyoruz. Körlük kitabında kahramanlar ilk sayfadan itibaren vardı. Ve kahramanların başından geçenler insanda merak uyandırıyordu bu yüzden okuması keyifliydi ve akıcıydı. Görmek kitabına başladığımızda kahramanlar var ufak tefek ama konu genel olarak bir ülke başkentinde yaşanan seçim olaylarını anlatıyor. Başkentte oylar boş çıkmış, başkenti karantinaya alalım, herkes ışıklarını yakmış vb. Kitabın yarısına kadar böyle net bir kahraman yok. Yarısına kadar da zaten körlük kitabıyla ilgili bir bağlantı da yok. Sanki yazar kitabı yazmış yazmış ya bu böyle sarmadı ben bunu görmek kitabına bağlayayım deyip hooop bir mektupla bütün bu olanların sebebini 4 YIL ÖNCE ÜLKEDE YAŞANILAN KÖRLÜK SALGININDA, GÖRME YETİSİNİ KAYBETMEYEN KADIN KAHRAMAN YANİ DOKTORUN KARISINA YÜKLÜYORLAR. işte bu noktadan sonra kahramanlar netleşiyor ve kitap hız kazanıyor.
Yarısına kadar okumakta çok zorlandım. Zaten oymuş, sandıkmış, siyasetmiş hiç hoşlanmadığım mevzular benim. Kitabın sonu da hiç hoşlanmadığım şekilde bitti. İçimde tek bir umut bırakmadı bütün heveslerimi söndürdü. Siyasetçiler yapmak istediğini hep yapıyor medya ve güç ile.
Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş üçüncü kitap diye söyleniyor. Bir sonraki José Saramago kitabım belli oldu.
Kitabı incelemeden daha çok çekiştirmiş gibi oldum ama işler bu şekilde gelişti. Okuduysanız teşekkür ederim. Herkese çok kitaplı bol okumalı günler dilerim.
·
112 görüntüleme
😅 neden incelemenin sonuna doğru atarlandım bilmiyorum.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.