“Neden zenginlerden nefret ediyorum biliyor musun?”
O gece Fare böyle devam etti. Konunun bu noktaya kadar gelmesi bir ilkti.
Bilmiyorum, der gibi başımı salladım.
“Açık konuşayım, zenginlerin hiçbir halttan anladıkları yok çünkü. Bir el feneri ve cetvel olmadan kendi popolarını bile kaşıyamaz onlar.”
Açık konuşayım, onun kullanmayı sevdiği bir tabirdi.
“Ee?”
“Evet. Onlar önemli hiçbir konuya kafa yormazlar. Düşünüyormuş gibi yaparlar sadece... Neden böyle yaparlar sence?”
“Neden acaba?”
“Gereği yoktur da ondan. Kuşkusuz zengin olmak için biraz zekâ gerekir ama zengin olduktan sonra artık hiçbir şeye gerek kalmaz. Tıpkı yapay uyduların benzine ihtiyacı olmaması gibi. Bir uydunun aynı yerde dönüp durması yeterlidir. Ama ben öyle değilim, sen de öyle değilsin. Biz yaşamak için düşünmek zorundayız. Yarın havanın nasıl olacağından küvetin tıpa ölçüsüne kadar. Öyle değil mi?”
“Öyle gibi” dedim.
“Tam da öyle.”
Fare, söylemek istediği kadarını söyledikten sonra cebinden kâğıt mendil çıkarıp sesli bir şekilde içine sümkürdü. Fare’nin söylediklerinin ne kadarında ciddi olduğunu pek kavrayamamıştım.
“Ne var ki, eninde sonunda herkes ölür” dedim onu konuşturmak için.
“Orası öyle. Herkes bir gün ölür. Ama ölene kadar bir şekilde elli yıl falan yaşamak zorundasındır ve bir sürü şeyi düşünerek elli yıl geçirmek, açık konuşayım, hiçbir şey düşünmeden geçireceğin beş bin yıldan çok daha yorucudur. Sence de öyle değil mi?”
Öyleydi.
pdf//syf. 11Kitabı okudu
··
135 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.