Ve Ala Temir bu toprağın sıcaklığını ta yüreğinin başında duyuyordu, beklemesini, dolmuşluğunu.
"Vay anam vay," diyordu her adım attıkça, kırmızı, yeni postalları yumuşacık toprağa gömülerek. "Vay anam vay! Vay anam ne toprak, ne toprak. Durma o kadar, durma yürü Memet Ali Bey. Durma beş dakika üstünde, bitersin Memet Ali Bey. Bitersin yavru, bitersin oğul. Olduğun yere kök salarsın ayaklarından, başından da ışkın verir, çiçek açarsın. Vay anam vay! Ne toprak, ne toprak..."