"Öyle diyelim. 12 Eylül'den sonraki günleri bilirsin. Devrimci gerillalar darmadağın oldulardı. Proletaryaya mapus damı, zenginlere yurt dışı, torpillilere de devlet kademelerinde izini kaybettirmek düştü. Ben de silahlara veda diyen birkaç yoldaşla birlikte bir tiyatroya kapağı attım. Hani "Solcuları oyalamak istersen tiyatro, dincileri oyalamak istersen mevlit" dedikleri türden... İnsanlara komünizmi anlatmanın en kârlı yoluydu bu. Üstelik ruhuma da pek uygun düşmüştü."
"Sahne tozu yutmaya ihtiyacın varmış, desene! Onca silah sesinden sonra!"
Sayfa 195Kitabı okudu
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.