Bir cümle söyleyebilmek için -o da çoğu kez yalan- koca kitaplar yazılıyordu. En azından kapaklarına "Bu kitap bilmemkaçıncı sayfadaki o sarsakça cümleyi söyleyebilmek için yazılmıştır" diye bir not düşülebilirdi. Böyle olmayınca, kitabın anlatmak istedigi saçmalık yüzlerce sayfanın arasına gizleniyor; ne yazan ne de okuyan, bunca kalabalığın arasında aradığını bulabiliyordu. Bir de anlamadığın ya da kendi bildiğini kitaba söyletmeye gelince iş, "Pes!" dedi içinden.
Sayfa 9
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.