Tanrı var ya da yok, o başkaydı; fakat böyle davranması hiç yakışık almasa da, insanoğlu canı istediği, başı sıkıştığı zaman anıyor du Tanrı'nın adını. «İnanmayan bir kişi başı ağrımadığı sü rece Tanrı'yı düşünmez.» diye, bir söz vardır. Doğru ya da yanlış, gene de bilmek gerekir duaları.
Boranlı Yedigey araçlarla gelen yol arkadaşlarına dönüp baktı. Ne yazık ki hiçbiri dua bilmiyordu. Öldükleri zaman bunları kim gömecek; teker teker yokluğa karıştıkları sıra da, yaşamın başlangıcını ve sonunu kapsayan sözleri kim söyleyecekti? «Elveda, yoldaş, unutmayacağız seni!» mi diyecekler, ya da buna benzer bir zırva mı yumurtlayacak lardı?