KEŞİŞ YAŞAMI
Erimekte şimdi zaman ve dokunuyor bana
madeni ve net bir saat vuruşuyla:
titriyor duyularım. Hissediyorum: yapabilirim
ve yakalıyorum saydamlaşan günü.
Tamamlanmamıştı hiçbir şey, ben bakmazdan önce,
durgundu henüz, ne varsa oluşmakta olan.
Olgunlaştı bakışlarım ve bir gelin gibi
kavuşur herkes istediğine.
Hiçlik çok yetersiz benim için, ama seviyorum
yine de ve resmediyorum kocaman, altın zemine,
sonra kaldırıyorum havaya, bilmeksizin kimin
ruhunun kurtarıcısı olacağını...
Sayfa 95 - Kavram
·
212 görüntüleme
7
Ne yaparsın Tanrım, ben ölürsem eğer?
Ben senin testinim (ya kırılırsam ?)
İçtiğin içki benim (ya bozulursam ?)
Senin giysinim ve uğraşınım,
anlamını da yitirirsin benimle.
Benden sonra olmayacak evin ve orada
seni içtenlikle selamlayacak sözcükler.
Yorgun ayaklarını kadife terlikler gibi
saran ben, olmayacağım.
Sırtındaki bol harmaniden de olacaksın.
Yanağımla, sıcak bir yastıkta gibi
ağırladığım bakışların gelecek,
arayacak beni, hem de uzun süre-
ve bırakacak kendini günbatımında
yabancı taşların kucağına.
Ne yapacaksın Tanrım? Korkuyorum.
1
Gittikçe büyüyüp, her şeyi içine alan
daireler gibi yaşamaktayım hayatımı.
Başaramayacağım belki sonuncusunu tamamlamayı,
ama yine de denemektir istediğim.
Çevresinde dolanıyorum Tanrının, o çok eski kulenin
ve binlerce yıldır dolanıyorum; hâlâ bilmeksizin:
Neyim ben, bir şahin mi, bir fırtına mı,
yoksa eski bir şarkı mı.
2
Sen, ey sabaha analık eden ufuk,
resmetmemeliyiz seni öyle rasgele.
Eski boya kaplarından aldığımız,
hep aynı fırça vuruşları, ermişler
kullanmakta seni suskunluğa gömmekte.
Duvar gibi resimler dikiyoruz önüne;
sonunda bin duvarın ardında kalıyorsun.
Çünkü ne zaman yüreklerimiz apaçık gör
duaya kalkan ellerimiz yüzünü örtmekte.
5
Çok yalnızım dünyada, ama yine de yalnız değilim,
her saati kutsamaya yetecek kadar
Çok önemsizim dünyada, ama yine de küçük değilim,
senin önünde karanlık ve akıllı bir nesne
gibi kalacak kadar.
Kendi irademdir istediğim ve ona eşlik etmek
eyleme giden yollarda;
istediğim, sessiz ve ürkek zamanlarda,
yaklaştığında bir şeyler,
bilenler arasında olmak ya da yalnız başıma.
Seni hep bütünüyle vansıtabilmektir istediğim,
ve kör ya da yaşlı olmamak hiçbir zaman,
senin o ağır, yalpa vuran suretini taşıyamayacak kadar
İstediğim kendimi geliştirmektir
Eğrilmiş olarak kalmamak hiçbir yerde,
çünkü ancak bir yalana dönüşürüm eğrildiğimde.
Ve senin önünde gerçek olabilmek.
Tanımlamak istiyorum kendimi,
uzun uzun ve yakından bakılmış
bir resim gibi,
anladığım bir sözcük,
su içtiğim testi,
annemin yüzü,
en korkunç fırtınalarda
beni taşıyabilmiş
bir gemi gibi.
3
Seviyorum derinliklerinde duygularıma
kucak açan iç dünyamın kuytuluklarını;
onlar ki içlerinde hep, eski mektuplardaki gibi
hep daha önce yaşanmış buldum şimdi yaşananları,
yaşanmış, sonsuz ve aşılmış, bir söylence misali.
Onlardan kaynaklanmadır, ikinci bir zamanötesi
hayatta da yerimin olduğunu bilmekliğim.
Ve bir ağaç gibiyim kimi zaman,
bir mezarın üzerinde yaprak hışırtılarıyla
( bedenini sıcak kökleriyle kucakladığı)
genç çocuğun, hüzünlerin ve şarkıların arasında
yitirdiği düşü gerçekleştiren, olgun bir ağaç.
4
Dimdik yaşıyorum, yüzyıl biterken.
Üstüne Tanrının, senin ve benim yazdığımız
ve yabancıların ellerinde dolaşıp duran
büyük bir yaprağın rüzgârı duyulmakta.
Yepyeni bir sayfanın parıltısı hissediliyor şimdi,
daha her şeyin yazılabileceği, yeni bir sayfa.
Enginliklerini sınamakta sessiz güçler,
bakarak birbirlerine karanlık bakışlarla.
6
Gördüğün gibi, çok şey istiyorum.
Belki de her şeyi:
Karanlığını her sonsuz düşüşün
ve her yükselişin titreşimli ışık oyunlarını.
Çok insan yaşamakta hiçbir şey istemeyen,
hepsi de yetinmekteler sığ duygularının
perhiz sofralarıyla.
Ama sen sevinç duymaktasın, hizmet eden
ve susuzluk çeken her yüzden.
Seni bir alet gibi kullanan
herkesten sevinç duymaktasın.
Henüz soğumadın ve vakit geç değil,
hayatın kendini huzurla ele verdiği,
oluşmakta olan derinliklerine dalmak için.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.