Güzel insanların vedaları da hep güzeldir, şiirdir. Zira çoğunlukla insanlar tanıştığımızda değil, esas vedalaştığımızda aslî karakterlerini belli ederler. Kimi kavga ederek ayrılır, kimi bir demet çiçek masaya bırakarak. Kimi gider susarak, kimi duramaz arkadan yanlış yanlış konuşmadan.
Aslına bakarsak, hayat da son kertede
bir vedadır; dünyaya. Bu veda için yaşarız.
Ve en güzel veda, vefadır; en çok da insanın kendi yüreğine.