Ne var ki gerekçelendirmenin suçluluk duygusu üstünde hiçbir nüfuzu yok. Başkalarına yöneltilmiş hiçbir öfke ya da hiddet bastıramıyor onu.
Çünkü suçluluk asla onlarla ilgili bir şey değil.
Suçluluk kişinin kendi sefilliğinin korkusu. Başkalarıyla ilgisi yok.
Ben suçluluk duygumdan aldığım kararı durmadan eski dertleri soruşturmayı ve onun günahlarını benimkilerle tartmayı bırakıp kendi içinde kabullendiğim zaman sıyrıldım.
Ben ihtiyaç duyduğum için, o hak ettiği için değil.
Onu sevebilmemin tek yolu buydu.