“... İstanbul, Yahya Kemal’in ‘Baktım, konuşurken daha bir kerre güzeldin.’ mısrasıyla övdüğü güzele benzer.
Doğrusu da budur. İstanbul, ya hiç sevilmez yahut çok sevilmiş bir kadın gibi sevilir; yani her hâline, her hususiyetine ayrı bir dikkatle çıldırarak..” (s. 133-134)