Tüm bu miskinliğime rağmen işim hep rast gider. Üşengeçliğimden günah işlemeye de elim ermediği için Allah’ın
beni kayırdığını düşünüyorum. Üniversite son sınıftayken yurtta oda arkadaşım memurluk sınavına hazırlanıyordu Benim ezelden beri bir memurluk aşkım var. Büyüyünce ne olacaksın sorusuna hep memur diye cevap verirdim, gülerlerdi. Babam esnaftı, serbest meslek erbabıyız derdi. Ulan nesi serbest, ak sabahta çıkıyorsun evden, hava kararınca geliyorsun, serbestliğin buysa esaretin ne? Memurluk temiz. Aldığın maaş belli, işten çıkarılma riskin yok, hafta sonu tatil, çıktığın saat belli, sürpriz yok hayatında. Daha ne olsun? Oda arkadaşım memurluğa hazırlanıyorum deyince bir sandalye çektim yanına. O ne zaman çalışsa ben de öyle kenardan baktım, masa lambası gibi. Başta kıllandı tabii, oğlum manyak mısın ne bakıyorsun, falan dedi. Dedim kardeşim ben böyle kazandım üniversiteyi, devam et sen...
Sonra işte tak devlet memuru oldum. Millet senelerce uğraşıyor, ben uğraşmadan oldum. Allah da biliyor uğraşmayacağımı, şunu yerleştireyim bir yere, aradan çıksın dedi herhalde.
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.