Biliyordum ki insan hayatı diğerleri ile paylaşılmamalı; varlığın esası, kişideki en soyut kavram, yokluğu ise hiçbir zaman teşhis edilemeyen bir kötülüğün belirtisidir. Biliyordum ki bütün diktatörlüklerin, kolektif düşüncenin kaynağı budur. O zamanlar diktatörlüğün, kolektif düşüncenin temsilcilerine iğrenerek, şüpheyle bakardım. İnsanların başkalarının hayatlarıyla oynayabilecek kadar zalimleşebileceğine ve diğerlerinin de kendi kutsal varlıklarını başkalarının eline bırakabilecek kadar benliklerini kaybedeceğine inanmazdım. Bu gün, içimde artık böyle bir şüphe yok fakat aynı iğrenme duygusunu hissediyorum.
·
215 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.