Gönderi

"Salıncakta oturan bir çocuk, salıncak mümkün olan en uç noktaya kadar ileriye ve geriye doğru sallanıncaya dek, durmadan genişleyen bir yay çizerek ileriye ve geriye doğru hareket eder. Bu durumu ihtiyaç duyduğu kadar tecrübe ettikten sonra, yavaşlayıp dengeli ve hareketsiz bir hal alır. Yaşamlarımızın da buna benzer bir ivmesi vardır. Hayatın önce bir yönünü, sonra da onun tam tersini tecrübe ederiz. Bir ucu keşfetmeyi ne kadar çok istersek, salıncak merkezden o kadar uzağa savrulur. Sonra da tam tersinin ne olduğunu anlamak için diğer yöne doğru savrulmamız gerekir."
Sayfa 109Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.