Bu nasıl bir kitaptı ya:)
Tamam klasik bir aile draması okuyacağımı düşünüyordum. Evet biraz da buna yakın ama her okuduğum karakterin kendince haklı çıkması(Çiğdem dışında ona fazlasıyla sinirliyim:)) beni en çok şaşırtan yanlarından. Yani bir aile düşünün biri birbirleri hakkında düşüncelerini anlatırken o karakterleri sevmiyorsunuz ama anlatım başka birine geçtiğinde sevmeyeceğiniz, hak vermeyeceğiniz kişiye bile bir sempati duyuyorsunuz:)
Hepsinin şuan ki karakterlerinin sebebi tek bir kişi gibi görünse de aslında o kişi değil. Hatta kimseye suç dahil bulamıyorum. En büyük etken bana göre iletişimsizlik. İnsan kendi sıkıntısını, düşüncesini karşı taraf ile paylaşmadığı sürece maalesef ki bu tarz yaşantılar meydana çok sık geliyor.
Şermin Yaşar'ın kalemini seviyordum ama romanını daha okuyamamıştım. Bu kitapta bu sıralar çok karşıma çıktı ve hep tam puana yakın alınca da dedim bir deneyeyim:) İyiki de öyle yapmışım. Çok uzun zamandır beni kendine bu kadar bağlayan, uykusuz bırakan, hem üzen hem güldüren bir kitap okumamıştım:)) Ayriyetten yine bana eşlik ettiğin için @1ooolercekitap_ teşekkür ederim bebeğim bitirmeni sabırsızlıkla bekliyorum.
Her karaktere kendince hak versem de Ethem ve Nurten'in yeri hep farklı olacak. Çünkü onlar gerçekten de bu hikayede yanan en masum karakterler:)