O zaman [insan] çalışmayı, emek ve çabayı sefaletinin imdadına çağırır; toprağın bağrını kazıp deşer, dibinde, canını tehlikeye ve sağlığını riske atarak, yararlanmayı bildiği zaman doğanın kendiliğinden sunduğu gerçek nimetlerin yerine bir takım hayali nimetler (madenler) arar. Artık görmeye layık olmadığı güneşten ve aydınlıktan kaçar.
Rousseau
·
193 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.