Harry zorla soluk almaya çalışarak çalı çite yaslandı ve çevresine bakındı.
Cedric arkasında parlayan Üçbüyücü Kupası'ndan bir iki metre ötedeydi.
Harry soluk soluğa ona, "Al, öyleyse," dedi. "Haydi, al. Önce sen vardın oraya."
Ama Cedric kıpırdamadı. Orada durup Harry'ye bakmakla yetindi. Sonra dönüp Kupa'ya baktı. Harry, Kupa'nın altın ışığında onun yüzündeki özlem ifadesini gördü. Cedric dönüp, şimdi ayakta durabilmek için çalı çitten destek alan Harry'ye baktı yeniden.
Cedric derin bir soluk aldı. "Sen al. Sen kazanmalısın. Burada iki kez canımı kurtardın."
Harry, "Bu iş böyle olmuyor," dedi. İçinde bir öfke hissediyordu, bacağı çok acıyordu, örümceği üstünden atmaya çalıştığı için her yanı ağrıyordu. Ve bunca çabadan sonra Cedric onu yenmişti, ... "Kupa'ya önce varan puanı alır. O da sensin. Bak, diyorum sana, ben bu bacakla yarış falan kazanamam."
Cedric, Sersemlemiş örümceğe doğru birkaç adım attı, Kupa'dan uzaklaştı, başını salladı.
"Hayır," dedi.
Harry sinirli sinirli, "Soylu davranmayı bırak," dedi. "Al şunu da, buradan gidelim."
·
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.