Gözlerim kızıının fotoğrafına kaydı; hiç ölmemiş, az sonra yatak odasının kapısını açarak, "Günaydın," diyecekmiş gibi gülümsüyordu babasına. Evet, bizim eve kadar sızmıştı ölüm. Karımı, kızımı almıştı elimden. Sanki bana bulaşan herkes bedel öder demek istiyordu Azrail. "Bu kadar yakınımda dolaşmayacaktın Nevzat!"
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.