Başkaları bizi kendilerine --pervasızlıklarına, adaletsizliklerine, düşüncesizliklerine-- öfkelenmeye zorlarlarsa, üzerimize güçlerini denemiş olurlar, ruhumuzun içine yayılıp yiyip bitirirler onu,
çünkü öfke, bütün yumuşak, soylu ve uyumlu duyguları dağıtan, bizi uykumuzdan eden kor bir zehir gibidir.
Sayfa 360 - SiaKitabı okudu
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.