Geriye sadece sessizlik kalıyor. Konuştukları sadece dert getirince insana. Kendini alamıyor kendine kızmaktan. Kaderini bilmeden boş hülyalara daldığından. Oysa haddi bilmek gerekmiş kaderinde mutluluk yoksa değil sevileceğine inanmak şöyle bir yana dursun kimseye selamdan öte kapı bile açmamak gerektiğini öğreniyor insan. Geçmişe bakıp Muhasebesini yapınca hayatın ta ilk heyecanında bile değil sevmek sadece soğuk kanlı olup sükut etmek gerektiği gün gibi ortadaymış. Bir gülüşe bir kaç yalan söze inanmamakmış meğer 17 yaş heyacanıyla. Bugün öyle ağır bedeller ödetmiş ki o heyecanlar umutlar bugün çölde vaha olsa bir yudum içmeye korkuyor insan. Korkmasa da ne yapsın her vaha sanıp aldandığı ona kup kuru bir çöl olunca
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.