En iyisi de,o müzede,her şeyin her zaman tam olduğu yerde durmasıydı.Kimse yerinden kıpırdamazdı. Oraya yüz bin kez gidebilirdim,ve o Eskimo hâla o iki bakışı tam o anda yakalamayı bitirmiş olurdu,o kuşlar hâlâ aynı battaniyeyi dokuyor olurdu. Kimse farklı olmazdı. Tek farklı olan şey sen olurdun. Şu kadar büyümüşsün falan diye de değil. Ondan değil,tam olarak.İşte öyle,farklı olursun,o kadar. Bu sefer üstünde palto olur. Ya da, bir önceki sefer sırada eşleştiğin çocuk kızıl çıkarmıştır ve yeni bir eşin vardır.Ya da sınıfı Bayan Aigletinger’in yetine geçen bir başkası götürmektedir. Ya da annen ile babanın banyoda tutuştukları müthiş bir kavgayı işitmişsindir. Ya da biraz önce sokakta şu içlerinde benzinden gökkuşakları olan birikintilerden birinin yanından gelmişsindir. Demek istiyorum ki bir biçimde farklı olurdun-ne demek istediğimi açıklayamam. Açıklayabilseydim bile,bunu yapmak içimden gelir mi,pek emin değilim.
Sayfa 11Kitabı okudu
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.