Korkuma yenilmeyecek ve en sonuna kadar gidecektim. O gün geldiğinde, herkesin tek tek buradan çıkıp gittiğini gördüğümde geri kalan her şey önemsiz olacaktı. Burada
sonsuza kadar kalsam bile bu yukarıdaki dünyada kimsenin hayatında bir fark yaratmazdı, bundan adım gibi emindim. Oysa diğerlerinin varlığı birileri için önemliydi, en azından onlar hayata dönmeliydi. Ben ise elimden geleni yapacak, çabalayacak, hayat beni nereye sürükleyecekse bunu kabul edecektim. Özlenmediğimi, aranmadığımı, merak edilmediğimi bilmek beni içten içe öldürüyordu zaten. Fiziksel olarak ölmek çok da büyük bir değişiklik olmasa gerekti.