İnsan evlenir, bir süre daha sever, çalışır. Sevmeyi unutana kadar çalışır. Çalışan bir adam, yoksulluk, ağır ağır kararan gelecek, sofra başında akşamların sessizliği; böyle bir evrende tutkuya yer yoktur. Muhtemelen Jeanne acı çekmişti. Yine de kalmıştı: Bazen insanın bilmeden acı çektiği olur. Aradan yıllar geçmişti. Daha sonra Jeanne gitmişti. Tabii tek başına gitmemişti. "Seni sevdim, ama artık yoruldum... Gitmekten mutlu değilim, ama yeniden başlamak için mutlu olmaya gerek yok." İşte yazdıkları kabaca bunlardı.
Sayfa 87Kitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.