"Sen harika bir arkadaşsın Nisan. Seninle yaşamayı çok isterdim, inan. Ama bu haldeyken sana bunu yapamam...''
"Saçmalama!" dedi Nisan,
"Sen hayatını bizim için hiçe saydın. Sana her birimiz seve seve yardımcı oluruz!"
"Ama ben bunu kabul edemem."
''Ben de bunu kabul etmemeni kabul etmiyorum." dedi Uraz, "Şu halde iyileşmek tek başına yapabileceğin bir sey değil Kumru. İzin ver yanında olalım.''
Başımı çaresizce eğdim ve kucağımdaki ellerime baktm. Bakımsız kalmış ellerime tırnaklarıma baktım. Delik deşik olmuş damar yollarıma... Kendimi bu halde o evde hayal edemezdim. Beni istemeyen bir kadının evinde, o evin salonunda, o salonun koltuğunda... Orada daha fazla kalamazdım, bu beni öldürürdü.
"Tamam." deyiverdim bir anda.
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.