Cennet Rumeysa Gündüz: İnsanın, acısını sevmesi için dünyaya ait bir tutamağa ihtiyacı oluyor. Sonra hepimiz sessizce başımızı kaldırırız. Çok uzakta bir top meşe ağacı vardır. Tanrının bile kaybolduğu bir bozkırda bir kahraman gibi yaşar. Kendi yılgınlığımızdan utanarak bakarız. Sanki tek tek hepimizden yapılmıştır. Sanki tek tek hepimizden büyüktür. Saygıyla inanırız ona. Sonra her şeyi yeniden öğreniyormuşuz gibi bir duyguyla kalkarız.

İnsanın, acısını sevmesi için dünyaya ait bir tutamağa ihtiyacı oluyor. Sonra hepimiz sessizce başımızı kaldırırız. Çok uzakta bir top meşe ağacı vardır. Tanrının bile kaybolduğu bir bozkırda bir kahraman gibi yaşar. Kendi yılgınlığımızdan utanarak bakarız. Sanki tek tek hepimizden yapılmıştır. Sanki tek tek hepimizden büyüktür. Saygıyla inanırız ona. Sonra her şeyi yeniden öğreniyormuşuz gibi bir duyguyla kalkarız.

Sayfa 35Kitabı okudu

Çırpınıp İçinde Döndüğüm Dünya Şükrü Erbaş

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cennet Rumeysa Gündüz