Günümüzün dünyasında sürekli çevrimiçi kalmaya can atıyoruz. Eğer kendimizi fişten çekersek, etkisiz ve verimsiz insanlar olacağımızdan korkuyoruz. Halbuki bunun tam tersi doğru. Çok şeyle aynı anda uğraşmak yerine tek şeye derinleşebilmek, bizi daha üretken, etrafıyla daha bağlı ve zorluklarla daha kolay mücadele eden insanlar haline getiriyor. Bir anda pek çok görevle uğraşmak, önemli bilginin süzülüp beyinde kalmasını da zorlaştırıyor. Ayrıca bu önemli bilgiyi kısa ve uzun dönemli belleğimizde depolamamızı da önlüyor. Çevrimdışı olduğumuzda önemli bir şeyler kaçırdığımız hissiyatı ile endişeye gark oluyoruz: Biz orada yokken ya önemli bir haber gelirse? Bütün bu dijital hamallığın bizi çok canlı kıldığını zannediyorsanız, yanılıyorsunuz. Pek çoğumuz genel bir kırgınlık, yorgunluk ve içsel bir boşluk halinden mustaribiz. Her türlü ekran karşısında geçirdiğimiz uzun saatler, bize ruhsal çökkünlük olarak geri dönüyor.
Sayfa 53Kitabı okuyor
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.