Borçları altınla ödemek... Cumhuriyet hükümetinin payına düşen Osmanlı borçlarının nasıl ödeneceği, Lozan’da en çetin meselelerden biriydi. Uyuşulamadı. Anlaşmadan ayrıldı. Barıştan sonra alacaklılarla konuşmanın sürdürülmesi kararlaştırıldı. Çünkü İsmet Paşa, altınla ödemeye yanaşmıyordu. ‘Kâğıt para veririm,’ diyordu. Konuşmalar, Paris Büyükelçisi Fethi Bey’e bırakıldı. 1928’de bir anlaşma yaptılar. Buna karşı biz de altınla ödemeyi kabul ettik. Anlaşma imzalandığı zaman, hizmeti beğenilerek, alacaklılarca Fethi Bey’e on bin lira mükâfat verildi.”