Patron olduğum sürece kredim vardı. Sürekli birilerine para veriyordum; giysilerimi, çarşaflarımı, kitaplarımı, fuzuli olan her şeyimi dağıtıyordum. Bana kalsaydı şirketi verirdim beni kemiren zavallı pisliklere. Benden on sent isteyene yarım dolar, bir dolar isteyene beş veriyordum. Ne kadar para verdiğim sikimde değildi çünkü ödünç alıp vermek zavallı şeytanları reddetmekten daha kolaydı. Omrümde bu denli seil bir insan topluluğu görmedim ve bir daha görmeyeceğimi umuyorum.