Dolayısıyla (ifade edilmesiyle değil) özü uyarınca fikir a priori mevcudiyete sahip olan bir psikolojik belirleyicidir. Platon bu anlamda fikri şeylerin prototipi diye görür, Kant ise "Aklın pratikte her tür kullanılışının arketipi [Urbild]'', bu durumuyla deneyimlenebilirlik sınırlarını aşan aşkın bir kavram, "nesnesi deneyimde bulunmayan bir akli kavram" diye tanımlar.