Çekip at omuzlarımdaki tonlarca yükü sanki bir anda, içimdeki sığınağı oracıkta sahiplendi. Ah benim asma yaprağı kaderli anneannem. Başkalarına gölge, kendine gölgesizim. Sevdiklerinin dertleriyle dolu bir yüklük gibiydi. Yüklendiklerinin altında iki büklüm kaldı hep bir oh diyemedi.
Aynalardan bile iyi sır tutar benim anneannem
Sayfa 101 - Hep Kitap
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.