"Bu sırada düşüncelerim donmuştu. İçimde sadece bana özgü acayip bir hayat doğdu. Hayatım çevremdeki varlıklara, etrafımda titreşen bütün gölgelere bağlıydı. Dünyayla, varlıkların hareketleri ve doğayla ayrılmaz, derin bağlarım vardı. Bu görünmez bağlar dolayısıyla tabiatın bütün unsurlarıyla arasında ıstıraplı bir akıntı hüküm sürüyor, hiçbir fikir, hiçbir hayal bana anormal gelmiyordu. Eski resimlerin rumuzlarını, zor felsefe kitaplarının sırlarını, şekillerdeki, türlerdeki ezeli ahmaklığı kolayca kavrayabiliyordum. Çünkü, o anda yerin, göklerin dönüşüne, bitkilerin gelişimine, hayvanların kıpırtılarına katılabiliyordum. Geçmiş ile gelecek, uzak ile yakın benim duygusal hayatımla ortak olmuş, iç içe geçmişti. Böyle durumlarda herkes kendi hayatının güçlü bir alışkanlığına, kendi kuruntusuna sığınır. Ayyaş olan, gider kafayı çeker, yazar yazı yazar, taş ustası taş yontar; herkes içindeki ukdeyi, hayatının güçlü olan hareket alanına döker. İşte böyle zamanlarda bir sanatçı da şaheser yaratır."
Sayfa 14Kitabı okudu
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.