"Dadım değişmiş olsa da fikirleri baki kalmıştı. Hayata daha çok bağlanıyor, ölümden korkuyordu. Hani sinekler sonbahar başında odaya sığınır ya; tıpkı sinekler gibi. Oysa benim hayatım her gün, her dakika değişiyordu. Zamanın uzunluğu, insanların yıllar boyunca yapabileceği değişiklikler, bende binlerce kat hızlı ve katlanarak gerçekleşiyordu. Bunun getireceği mutluluk bende aksi yönde gelişiyor, sıfıra doğru gidiyordu, belki sıfırdan da aşağıya. Bazıları daha yirmisindeyken can çekişmeye başlar. Oysa çok kişi sadece öleceği sırada, yağı tükenen kandil gibi, usul usul söner, can verir."
Sayfa 47Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.