“Duygusuz sanat, şekersiz çikolatalı pasta gibidir. Mideni bulandırır.
Bir dahaki sefere ağaçlarının üzerinde çalışırken, ağaçları düşünme. Sevgiyi, nefreti, neşeyi ya da öfkeyi düşün, sana bir şeyler hissettiren, avuçlarını terleten ya da tüylerini diken diken eden şeyleri düşün. O hisse odaklan. İnsanlar kendilerini ifade edemezlerse yavaş yavaş ölürler. Kaç tane yetişkinin içten içe ölü olduğunu bilsen şaşırıp kalırsın. Kim olduklarını bilmeden günlük hayatlarını yaşayıp gidiyorlar; bir kalp krizinin, kanserin ya da bir kamyonun gelip işlerini bitirmesini bekliyorlar. Bana kalırsa dünyanın en üzücü şeyi bu.”
Sayfa 172Kitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.