Hep prenslerin atı mı beyaz olur?
Ben ölümü gördüm, atı beyazdı.
Yüzünü tam seçemedim
Aramızda oldukça yol vardı.
Gök kuşağı gibiydi pelerini
Savrulurken rüzgârla.
Bomboştu atının terkisi,
Ne kılıç vardı, ne kuru kafa.
Atı uçarken dört nala
Bıraktığı toz değildi
Bembeyaz bulutlardı
Kalan, ölümün ardında.
Beri tarlalar gördüm
O bulutların arasında
Ve rengarenk çiçekler.
Güneş de oradaydı
Ve şarkılar duydum.
Atlar çekmekteydi
Yolcuların arabasını
Hayret ettim
Sayfa 25Kitabı okudu
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.