ona kızgın değildim. ona kızmama, darılmama, onun aleyhinde düşünmeme imkân olmadığını hissediyordum. ama bir kere kırılmıştım. hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi. sonra, aradan seneler geçtiği halde, nasıl hâlâ ona bağlı olduğumu gördükçe, ruhumda daha büyük bir infial duyuyordum. o beni çoktan unutmuş olacaktı. kim bilir şimdi kimlerle yaşıyor, kimlerle dolaşıyordu.
Sayfa 145Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·163 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.