"(...) Kayıp olmasına rağmen aramayı istememesinde, yere düşene bile eğilmek istememesinde, bir gününün, bir fikrinin, bir yaptığının bile kendisine ait olmamasında ve bunları kendinin saymasında. "İnsan şaşkınlığı" bakışını kendine çok yakıştırmasında, "İnsanî" dediği her şeyin aslen zaaf olmasında ve bunları hep güzel bulmasında, bunlarla bunalacağına rahatlamasında, bunlarla uzlaşmak istemeyeni bizzat kendisinin uzaklaştırıp yok saymasında."
syf. 192
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.